Het was Sinterklaasavond 1968 toen ik op 11-jarige leeftijd mijn eerste gitaar kreeg: een Eko.
Voor die tijd mocht ik spelen op een 'wehkamp-witte-namaak-elektrische-gitaar' die ik van mijn schoonbroer Loek mocht lenen. Loek heeft me overigens de eerste akkoorden geleerd (Gloria van Them). Mijn eerste optreden was in Roermond tijdens Vastelaovend. Dat was in 1969 in de tent aan de Christoffelstraat in Roermond waar het jeugddansen was.
Daarna volgde mijn eerste 'echte' band. 'Media' heette deze en we speelden o.a. Hey Joe van Jimi Hendrix.
Dat was in 1970.
We repeteerden toen in hotel Weijers in de Hamstraat in Roermond op de kegelbaan.
Een leuke tijd.
Daarna volgde 'Ex Libris'. Ik speelde daar begeleiding.
Het repertoire bestond o.a. uit the Eagles, Poco, de engelse pub-rock band Brinsley Schwarz en ik kreeg al gauw de bijnaam 'Brinsley'.
Dit omdat ik met veel nummers van die groep kwam om te gaan spelen, bijv. Country Girl.
Back stage na het afscheidsconcert van Brinsley Schwarz op 9 maart 1975. Ik (2e van links) sta tussen 2 beroemdheden in de muziekscene. Links Ian Gomm (bekend van bijv. Hold On) en rechts Nick Lowe (behoeft geen nadere toelichting).
3e van rechts is Brinsley Schwarz, naast mijn zus Marly.
Dat was een te gek concert waar ik nog met veel plezier aan terug denk. Op de hurken voor mij Billy Rankin waar ik net een drumstick van had gekregen.
Bob Andrews zat geloof ik aan het bier en dus niet van de partij.
Ik wilde echter leadgitaar gaan spelen en daar was binnen die band geen ruimte voor, dus begonnen we een nieuwe band met enkele muziekvrienden. 'Butler' was geboren.
Butler maakte nummers van Graham Parker, natuurlijk van Brinsley Schwarz, enkele eigen nummers geschreven door Hans Thijssen en veel andere nummers.
De muzikale scene in Roermond was naar mijn mening in die tijd op een hoogtepunt. Denk aan bands als Zimmermann, Girls Walk By, het Budtbal en de sessies in S61 oppe Zjwamaekersjtraot in Remunj.
Tijdens het Budtbal in Roermond trof ik John Cremer, ja John van de Steady State.
Dat is nu ruim 30 jaar geleden en we maakte samen 2 sets; Cliff en de Shadows en Gerry Rafferty. Naast Butler begonnen we een vastelaovend-band: 'De Wauze'.
Samen met Thei Beckers, Jos Slabbers en Roel Schenk hebben we dit enkele jaren naast onze eigen band gedaan en maakten we de single “Nachlaeve” en 'Herrie mit de lintjworm'.
Nadat Girls Walk By, Zimmermann en Butler ongeveer tegelijkertijd ophielden te bestaan vormden we uit deze 3 bands een nieuwe band; 'Beck & Call'.
Naast mij speelden Rob van Appeven, Paul van Horrik, Henk Smeets en Jos van Cann in B&C.
We maakten alleen maar eigen werk, maar het sloeg helaas niet aan bij het publiek. We hadden meer opnames gemaakt dan optredens gehad. De opnames zijn gelukkig goed bewaard en ik luister er met plezier naar!
Daarna volgde 'Muck á Muck'. Het was de tijd dat U2 en Simple Minds op kwamen en dat leek ons wel wat.
Een stevige band met Stan Peters, Hans Leijendeckers, Henk Smeets en mijzelf.
De single 'All of a sudden' en 'Heights I never knew' kwam op de markt.
Die heb ik overigens nog steeds in mijn jukebox thuis!
In 1986 moest ik vanwege privéomstandigheden een keuze maken in mijn tijdsbesteding en ben ik gestopt met gitaar spelen.
Dan volgt een periode van 10 jaar dat ik niet heb gespeeld.
We zijn in 1996 beland. Ik begin weer te spelen en dat met de 'Rocketillers'.
Eigen werk geschreven door Henry Haenen.
Daarna volgde een inval-optreden met 'Sorry'.
Dat eenmalig invallen werden vele jaren.
Heel veel plezier gemaakt met die feestband met o.a. Giel de Bock op zang.
Nadat we stopten met Sorry werden de 'Ayzek', (lees aaj zek) geboren. Hans Leijendeckers, Henk Smeets, Sjors Palmen en ik begonnen een coverband met zoals wij zelf zeiden 'het betere coverwerk'. We begonnen in de Plevuus in Zjwame. Henk Smeets gaf na enige jaren aan, dat hij aan een andere uitdaging toe was en Vince Schot nam zijn plaats in. De naam Ayzek konden we met zo’n relatief jonge drummer niet handhaven en veranderden we onze naam in 'The Tyraps'. Op 7 april 2012 hebben we ons laatste optreden gehad in de Plevuus daar waar we ooit waren begonnen.
In 2006 trof ik John Cremer muzikaal weer. John’s ode aan Gerry Rafferty heeft hij vertaald in de CD-opname 'The Day I’ve Waited For'.
John vroeg mij de gitaarpartijen in te spelen. Tevens heb ik in het Zjwamer Vastelaovend-gebeuren in het Zjwamer Keteer gespeeld. Heel iets anders maar mooi. Dat heb ik 9 jaar gedaan.
We hebben in die tijd een CD en DVD gemaakt die erg gewild was en nog steeds is.
Ik sta nu voor een prachtige en nieuwe uitdaging. Ik heb er erg veel zin in om met John, Hub, Hans en Peter er iets moois van te gaan maken. Het is onze en jullie muziek!